1-اسم مقصور:  اسمي است كه به الف مقصوره ختم شود . مانند: دنيا ، كبري

 اعراب درحالت رفع    :      جاءَ  الْـفتَي                  فاعل ، مرفوع تقديراً

 اعراب درحالت  نصب :      رأيتُ الْـفتَي             مفعول به ، منصوب تقديراً

  اعراب درحالت  جر    :       سَلَّمْتُ عَلي الْـفتَي   مجروربه حرف جرتقديراً

نكته ي مهم  : اعراب اسم مقصور در هر سه حالت  ( رفعي ، نصبي ، جري ) تقديري است .

2-اسم منقوص : اسمي است كه به ياءماقبل مكسورختم شود . مانند :  قاضِي ، هادي

نكته ي مهم1 : اسم هاي منقوص اگر در حالت معرفه يعني داراي ( الـ )باشند :      

     اعراب درحالت رفع    :   حَـضَرَ  الْقاضِي  فِي الْمَحكَمَةِ .        فاعل ، مرفوع تـقديراً

     اعراب درحالت  نصب :  شاهدتُ القاضِيَ   فِي الْمَحكَمَةِ .    مفعول به ، منصوب بافتحه

     اعراب درحالت  جر    :   سَلَّمْتُ عَلي القاضِي   فِي الْمَحكَمَةِ .  مجروربه حرف جرتـقديراً

نكته ي مهم2 : اعراب اسم منقوص معرفه در دو حالت  ( رفعي ، جري ) تقديري است و در حالت ( نصبي ) به صورت ظاهري مي باشد .

نكته ي مهم3 : اسم هاي منقوص اگر در حالت نكره يعني بدون ( الـ ) باشند :

  اعراب درحالت رفع    : حَـضَرَ  قاضٍ ( قاضي ) فِي الْمَحكَمَةِ              فاعل ، مرفوع تـقديراً

  اعراب درحالت  نصب :  شاهدتُ  قاضِيَاً   فِي الْمَحكَمَةِ                        مفعول به ، منصوب

  اعراب درحالت  جر    :  سَلَّمْتُ عَلي قاضٍ ( قاضي ) فِي الْمَحكَمَةِ    مجروربه حرف جرتـقديراً

نكته ي مهم4 : اعراب اسم منقوص نكره در دو حالت  ( رفعي ، جري ) تقديري است وياء آن حذف مي شود و تنوين جر( ــٍـ )  مي گيرد و در حالت ( نصبي ) به صورت ظاهري با تنوين نصب ( ــًـ )  مي آيد .

3- اسم مضاف به ياي متكلم : اسمي است كه به ضميرمتكلم وحده « ي » اضافه مي شود. مانند : صديقي

        درهرسه                      رفع :   هـذا كِتابـي                       خبر، مرفوع تقديراً

       حالت اعراب                 نصب :  قرأتُ كِتابـي                      مفعول به ، منصوب تقديراً

       تقديري دارد                   جر  :  اَلْقِصَّـةُ فـي كِتابـي             مجرور به حرف جرتقديراً

الدرسُ الثّانـى

اَلشَّجاعةُ فـى الْحقِّ

كانَت سَودةُ بِنتُ عُمارةَ مِن الْمؤمناتِ الْمُخلصاتِ فـى وِلاءِ أميرالمؤمِنينَ (ع) و قَد حَضَرت صفّينَ و هَيَّجتِ الأبْطالَ عَلي قِتالِ معاويةَ. وَ بَعدما اسْتُشْهِدَ عَلىٌّ (ع) جاءَت إلى معاويةَ لِتَشْكُوَ مِمّا جَرَي عَليها من الْجَورِ. فَقال مُعاويةُ:

درس دوم 

شجاعت در گفتن حق

سَوده دختر عُماره از زنان با ايمان و با اخلاص در دوستي امير مؤمنان (ع) بود و در جنگ "صفين" شركت نموده و قهرمانان را به جنگ با معاويه تحريك نمود و بعد از اين كه علي (ع) به شهادت رسيد، نزد معاويه آمد تا از ستمي كه به او روا شده شكايت كند. معاويه گفت:

 أأنتِ الْقائلةُ يومَ صفّينَ:

وانْصُرْ عَليّاً و الحُسينَ و رَهْطَه            و اقْصِدْ لِهندٍ و ابْنِها بِهَوانِ

إنَّ اَلإمامَ أخا النّبـىِّ مُحمّدٍ                 عَلَمُ الْهُدَي و مَنارَةُ الْإيمانِ

قالتْ: نَعَم! لَسْتُ مِمّن رَغِبَ عَنِ الْحقّ أوِ اعْتَذَر بالْكَذِبِ.

آيا تو در روز (جنگ) صفّين گفته‌اي:

علي (ع) و حسين (ع) و گروهش را ياري كن و قصد هند و فرزندش كن با خوار كردن (آنان)

همانا امام (منظور حضرت علي (ع) است) برادر حضرت محمد (ص) است و او پرچم هدايت و گل‌دسته‌ي ايمان است.

گفت: بله! از كساني نيستم كه از حق‌ روي‌گردان شود و به دروغ عذرخواهي كند.

قالَ: ما حَمَلكِ عَلي ذلك؟

قالَتْ: حُبُّ علىٍّ و اتِّباعُ الْحَقِّ.

قال: قُولـى حاجَتَك!

گفت: چه چيزي تو را بر آن واداشت؟

گفت: دوستي علي (ع) و پيروي از حق.

(معاويه) گفت: نيازت را بگو.

قالتْ: عامِلُكَ "بُسْرُبنُ أرْطاةَ" قَدِمَ علينا مِن قِبَلِكَ فَقَتَل رجالَنا و أخَذ أموالَنا و يَطلُب مِنّا أنْ نَسُبَّ عليّاً.

فأنتَ إمّا تَعْزِله فَنَشْكُرُك و إنْ لم تَفْعلْ فَنُعَرّفُك!

فقال معاويةُ: أتُهدِّدينـى بقومك؟!

(سوده) گفت: كارگزار تو "بُسر پسر أرطاة" از طرف تو به ما روي آورد (وارد شهر ما شد) و مردان ما را كشت و مال‌هايمان را از ما گرفت و از ما مي‌خواهد كه علي (ع) را ناسزا گوييم. پس تو يا او را بركنار مي‌كني كه در اين صورت از تو سپاسگزاري مي‌كنيم و اگر اين كار را انجام ندهي، در اين صورت تو را معرّفي مي كنيم .

معاويه گفت: آيا مرا با قوم خود تهديد مي كني؟!

فأطْرَقتْ تَبكى ثمَّ أنشَدَت:

صَلَّي الْإلَهُ عَلي روحٍ تَضَمَّنه                  قَبرٌ فأصبَح فيه الْعدلُ مدفونا

قدْ حالَفَ الْحقَّ لا يَبْغى بهِ بدَلا             فَصارَ بالْحقِّ و الْإيمانِ مَقرونا

قال: و مَن تَقْصِدين؟!

پس گريه‌كنان سر را به زير انداخت، سپس اين‌گونه سرود:

درود خداوند بر روحي باد كه قبري آن را در برگرفته، و عدل و داد درآن مدفون شده.

با حق (خداوند) پيمان بسته است كه به‌ جاي او چيزي را نخواهد پس با حق (خداوند) و ايمان نزديك و همنشين شد.

(معاويه) گفت: منظورت كيست؟

قالتْ: علىَّ بنَ أبـى طالبٍ "رَحِمَهُ اللَّهُ تَعالَي".

قال: و ما عَمِلَ حَتّي صارَ عِندك كذلك؟

قالت: ذَهَبْتُ يوماً لِأشْكُوَ إليه أحدَ عُمّالِه. فَوَجَدْتُه قائماً يُصَلّى. و بعدَما انْتَهَي مِن صلاتِه، قالَ بِرَأفةٍ و تَعطُّفٍ: ألك حاجةٌ؟ فأخْبَرتُه عَن شِكايتـى. فَتَألّمَ بشدّةٍ و بَكَي، ثُمّ  رَفَع يَدَيْهِ إلى السَّماءِ فقال:

(سَوده) گفت: منظورم علي‌ابن‌ابي‌طالب است. خداي تعالي او را رحمت كند.

گفت: چه كاري انجام داد كه نزد تو اين چنين شد؟

گفت: روزي نزد او رفتم تا از يكي از كارگزارانش به او شكايت كنم، او را ايستاده در حال نماز ديدم. و بعد از اين كه نمازش را به پايان رساند، با مهرباني و لطف گفت: آيا خواسته اي داري؟ او را از شكايت خود باخبر ساختم. بسيار ناراحت شد و گريست، سپس دستانش را به سوي آسمان بلند كرد و گفت:

اَللّهُمَّ إنّكَ أنتَ الشّاهدُ عَلَـﻰَّ و عليهِم أنّى لَمْ آمُرْهم بظُلْمِ خَلْقِك و لا بِتَرْك حَقّكِ. ثمّ أخرَجَ مِنْ جَيْبِه قِطعةً مِن جِرابٍ فَكَتب فيها:

﴿ بِسم اللّهِ الرّحمنِ الرّحيمِ... فَأوفوا الْكَيْلَ و الْميزانَ و لاتَبْخَسوا النّاسَ أشياءَهم و لا تُفسِدوا فـى الأرضِ...﴾ إذا أتاكَ كتابـى هذا فَاْحتَفِظْ بِما فـى يدك حتّي يأتىَ مَن يَقْبِضُه منكَ. والسَّلامُ.

پروردگارا!  هر آينه تو شاهد بر من و آن‌ها هستي، كه من آنان را به ظلم بر خلقت و ترك حق توفرمان نداده‌ام سپس از جيب خود قطعه‌اي پوست در‌آورد و بر روي آن نوشت:

به نام خداوند بخشاينده‌ي مهربان ... پيمانه و ترازو را كامل دهيد و در فروش اجناس به مردم كم‌فروشي نكنيد و در زمين فساد برپا نكنيد ... زماني كه اين نامه‌ي من به تو برسد، آنچه در دستت است، نگه‌دار تا كسي بيايد و آن را از تو بگيرد. والسّلام.

فقال معاوية: اُكتُبوا بِالإنصاف و الْعَدلِ لَها.

قالَت: ألـى خاصّةً أم لِقَومى عامَّةً؟

قال: و ما أنتِ و غَيرَك؟!

قالت: لا اُريدُ شَيئاً لِنفْسى... إن كانَ عَدْلاً شاملاً فَأقبَلُ و إلّا فَلا!

قال: وَيْلٌ لنا...! لَقَد ذَوَّقَكم ابْنُ أبـى طالبٍ الْجرأةَ. اُكتبُوا لَها و لِقَومِها!

معاويه گفت: بنويسيد كه با او با انصاف و عدالت رفتار كنند.

گفت: آيا فقط براي من يا براي تمام مردم من؟

گفت: تو با ديگران چه كار داري؟!

گفت: چيزي را براي خود نمي‌خواهم ... اگر عدالتي فراگير باشد، مي‌پذيرم و گرنه، نمي‌پذيرم.

گفت: واي بر ما ...! پسر ابوطالب جرأت وشجاعت را به شما چشانيده است. براي او و مردمش بنويسيد!

الدَّرْسُ الْاوَّلُ 

ذاكَ هوَ اللهُ   

اُنْظُرْ لِتِلْكَ الشَّجَرَه                                            ذاتِ الْغُصونِ النَّضِرَه

کَیفَ نَمَتْ مِنْ حَبَّةٍ                                            وَ کَیفَ صارَتْ شَجَرَه

فَابْحَثْ وَ قُل مَنْ ذَاالَّذی                                        یُخْرِجُ مِنهَا الثَّمَرَه

وَ انْظُرْ إِلَی الشَّمسِ الَّتی                                     جَذوَتُها مُسْتَعِرَه

فیها ضیاءٌ وَ بِها                                              حَرارَةٌ مُنتَشِرَه

مَنْ ذَا الَّذی أَوْجَدَها                                          فی الْجَوِّ مِثلَ الشَّرَرَه

ذاكَ هوَ اللّهُ الَّذی                                             أَنعُمُهُ مُنهَمِرَه

ذو حِکمَةٍ بالِغَةٍ                                               وَ قُدرَةٍ مُقتَدِرَه

اُنْظُرْ إِلَی اللَّیلِ فَمَنْ                                           أَوْجَدَ فیهِ قَمَرَه

وَ زانَهُ بِأَنْجُمٍ                                                  کَالدُّرَرِ الْمُنتَشِرَه

وَ انْظُرْ إِلَی الْغَیمِ فَمَنْ                                       أَنزَلَ مِنْهُ مَطَرَه

فَصَیَّرَ الْاَرضَ بِهِ                                           بَعْدَاغْبِرارٍ خَضِرَه

وَ انْظُرْ إِلَی الْمَرْءِ وَ قُل                                    مَنْ شَقَّ فیهِ بَصَرَه.

مَنْ ذَا الَّذی جَهَّزَهُ                                          بِقُوَّةٍ مُفْتَکِرَه

ذاكَ هوَ اللهُ الَّذی                                          أَنعُمُهُ مُنهَمِرَه 

(درس اول )

او همان خداست.

1 -  به آن درخت که دارای شاخه های تر و تازه است نگاه کن  .

2- چگونه از دانه ای روییده و درختی شده است؟

3- تحقیق کن وبگوچه کسی  میوه را ازآن بیرون آورد؟

4- وبه خورشیدی که پاره آتش آن فروزان است نگاه کن.

5 - درآن نورهست است وبه کمک آن گرما ی  پراکنده می شود.

6- چه کسی آن را درجو مانند پارۀ آتش قرارداد؟

7- او همان خدایی است که نعمتهایش ریزان است.

8- دارای دانش و  حکمت  کامل ونیروی توانایی است.

9- به شب نگاه کن ؛ چه کسی ماه خود را درآن بوجود آورد ؟

10- و با ستارهایی مانند گوهرهای های پراکنده آراست.

11-  و ابر را ببین؛ چه کسی بارانش را از آن نازل کرد.

12-وزمین را پس از غبارآلودگی وتیرگی سرسبز نمود؟

13- و به آدمی نگاه کن و بگو چه کسی بینایی را(چشم) در او پدید آورده است؟

14- چه کسی اورا به نیرویی فکر مجهّز کرد؟.

15- آن همان خدایی است که نعمتهایش ریزان است.

(إنَّكُم مَسؤولونَ )أَمیرُ الْمُؤمِنینَ عَلی علیه السلام           قطعاً شما مسئول هستید.

کانَتْ سُمَیَّةُ بِانتِظارِ والِدَتِها لِلرُّجوعِ إِلَی الْبَیتِ بَعْدَ انْتِهاءِ الدَّوامِ الْمَدرَسیِّ،

 سمیّه پس از پایان ساعت کارمدرسه برای بازگشت به خانه منتظر مادرش بود.

وَ کانت حجُرُاتُ الْمَدرَسَةِ مُغْلَقَةً، وَ ما بَقِیَ فِی الْمَدرَسَةِ إِ لّا جَمعٌ قَلیلٌ مِن زَمیلاتِها؛

و کلاسهای مدرسه بسته بود، و کسی جز عدّۀ کمی از همکلاسیهایش در مدرسه نبود.

وَ کانَتْ مُدیرَةُ الْمَدرَسَةِ وَ بَعضُ الْمُدَرِّساتِ یَنتَظِرْنَ أنَ تفَرغُ الْمَدرَسَةُ مِنَ الطّالِباتِ.

 و مدیر مدرسه و برخی از معلّمها منتظر بودند که مدرسه از دانش آموزان خالی شود.

عِندَئِذٍ سَمِعَتْ سُمَیةَّ صَوتَ مُکَیِّفِ الْهَواءِ مِنْ إحْدَی الْحُجُراتِ، وَ شاهَدَتِ الْمَصابیحَ مِنَ النَّوافِذِ،

 در این هنگام سمیّه صدای کولر را از یکی از اتاقها شنید، و چراغها را از پنجره ها دید.

فَظَنَّتْ أَنَّ طالِباتِ صَفٍّ آخَرَ فی حِصَّةِ تَقویَةٍ، أَوْ یُمارِسْنَ نَشاطاً حُرّاً؛ وَ عِندَما نَظَرَتْ بِدِقَّةٍ، وَجَدَتِ الْحُجْرَةَ فارِغَةً.

تصوّر کرد که دانش آموزان کلاس دیگر درکلاس درس تقویتی هستند، یا مشغول فعّالیّت آزاد هستند؛ ووقتی با دقّت نگاه کرد، اتاق را خالی یافت.

حاوَلَتْ فَتْحَ الْبابِ، فَوَجَدَتْهُ مُغْلَقاً، فَذَهَبَتْ إلَی مُدیرَةِ الْمَدرَسَةِ، وَ أَخْبَرتْها بِما شاهَدَتْ، فَشَکَرَ تهَا الْمُدیرَةُ، وَ طَلَبَتْ مِن سُمَیَّةَ إِطفاءَ الْمَصابیحِ وَ الْمُکَیِّفِ.

سعی کرد در را باز کند، و آن را بسته یافت و در نتیجه به سوی مدیر رفت و او را از آنچه دیده بود باخبر نمود، مدیر از او تشکّر کرد و از سمیّه درخواست چراغها و کولر را خاموش نماید.

عِندَئِذٍ شاهَدَتِ الْمُدیرَةُ طالِبَةً بِاسْمِ فاطِمَة؛ کانَتْ فاطِمَةُ تَذهَبُ لِإِغلاقِ حَنَفیَّةِ الْماءِ الَّتی کانَتْ مَفتوحَةً قلیلاً.

در این زمان مدیر دانش آموزی به نام فاطمه را دید؛ این دانش آموز برای بستن شیرآبی که کمی باز بود میرفت.

وَ فی صَباحِ الْیَومِ التّالی، شَکَرَتْ مُدیرَةُ الْمَدرَسَةِ فِی ا لِاصْطِفافِ الصَّباحیِّ سُمَیَّةَ وَ فاطِمَةَ لِاهْتِمامِهِما بِالْمَرافِقِ الْعامَّةِ.

و در صبح روز بعد، مدیر مدرسه در صف صبحگاه از سمیّه و فاطمه به خاطر توجّه آنها به تأسیسات عمومی سپاسگزاری کرد.

و فی حِصَّةِ الْعُلومِ ا لِاجْتِماعیَّةِ، قامَتْ رُقَیَّةُ وَ سَأَ لَتِ الْمُدَرِّسَةَ:و در زنگ دانش اجتماعی سمیه برخاست واز معلّم پرسید:

(ماالمَقصودُ بِالْمَرافِقِ الْعامَّةِ الَّتی تَکَلَّمَتِ الْمُدیرَةُ عَنها هذَا الصَّباحَ؟)

 منظور از تأسیسات عمومی ای که خانم مدیر امروز صبح درباره اش صحبت کرد چیست؟

فَأَجابَتْ: (اَلْمَرافِقُ الْعامَّةُ هیَ الْاَماکِنُ الَّتی تَمتَلِکُها الدَّولَةُ، وَ یَنتَفِعُ بِهَا النّاسُ جَمیعاً. إِذا فَهِمْتِ مَعناها، فَاذْکُری لَنا أَمثِلَةً لِلْمَرافِقِ الْعامَّةِ.او جواب داد: تأسیسات عمومی جاهایی است که دولت مالک آن است، و همۀ مردم از آن سود میبرند. اگر (هرگاه) معنایش را فهمیدی برایمان برای تأسیسات عمومی مثالهایی ذکر کن.

أجَابتَ رُقیَةَّ : (المدارِسُ وَ الهَواتفِ العْامَّةُ وَ المستشَفَیاتُ وَ المستوَصَفاتُ وَ المتاحِفُ وَ المکتبَاتُ وَ دَوراتُ المْیاهِ وَ الحدائقِ العامَّةُ وَ الْاشَجارُ علَیَ الرَّصیفِ و أعَمِدَةُ الکْهرَباءِ...)رقیّه پاسخ داد: مدرسه ها، تلفنهای عمومی، بیمارستانها، موزه ها، کتابخانه ها، سرویسهای بهداشتی، درختان کنار پیاده رو وتیرهای برق...

أَجابَتِ الْمُدَرِّسَةُ: (أحسَنْتِ، وَ الحِفاظُ عَلَی هذِهِ الْمَرافِقِ واجِبٌ عَلَی کُلِّ مُواطِنٍ )

خانم مدیر جواب داد: آفرین بر تو و نگهداری از این تأسیسات بر هر هم میهنی واجب است.

سَأَ لَتِ الطّالِباتُ بِتَعَجُّبٍ:( لِمَ وَ کَیفَ؟ ! ذٰلِكَ واجِبُ الدَّولَةِ )

دختران دانش آموز(دانش آموزان) با شگفتی پرسیدند: چرا و چگونه؟! این(آن) وظیفۀ دولت است.

قالَتِ الْمُدَرِّسَةُ:( بَلْ هیَ مَسؤولیَّةٌ مُشتَرکَةٌ، فَسُمَیَّةُ الَّتی قامَتْ بِإِطفاءِ الْمُکَیِّفِ وَ الْمَصابیحِ فی حُجْرَةِ الْمَدرَسَةِ؛

خانم مدیر گفت: البتّه که مسئولیّتی مشترک است، سمیّه که به خاموش کردن کولر و چراغها در کلاس(اتاق)مدرسه اقدام کرد؛

وَ فاطِمَةُ الَّتی أَغْلَقَتْ حَنَفیَّةَ الْماءِ وَ الطّالِبَةُ الَّتی تَدخُلُ مَکتَبَةَ الْمَدرَسَةِ فَتُحافِظُ عَلیَ الْهُدوءِ فیها وَ عَلَی نَظافَةِ الْکُتُبِ وَ تَرتیبِها،

و فاطمه که شیرآب را بست و دانش آموزی که وارد کتابخانه مدرسه میشود وآرامش آن و پاکیزگی کتابها و ترتیب آنها را حفظ میکند؛

وَ تِلْكَ الَّتی تَنصَحُ مَنْ یَرمی النُّفایاتِ فی غَیرِ مَکانِها بِکَلامٍ طَیِّبٍ؛ هٰؤلاءِ یَعمَلْنَ بِواجِباتِهِنَّ کَمُواطِناتٍ یَشْعُرْنَ بِالْمَسؤولیَّةِ.

و آن (دانش آموزی که) کسی را که زباله درغیرجای مناسب می اندازد نصیحت میکند؛ اینها مانند شهروندانی که احساس مسئولیّت میکنند به وظیفۀ شان عمل میکنند.

قامَتْ سُمَیَّةُ وَ قالَتْ:» أَ لَیسَ مِنَ الْمُناسِبِ کِتابَةُ لَوحَةٍ جِداریَّةٍ مَکتوبٍ عَلَیها هذَا الْحَدیثُ الشَّیفُ عَن أَمیرِ الْمُؤمِنینَ عَلی علیه السلام:

إنَّكُم مَسؤولونَ حَتَّی عَنِ الْبِقاعِ وَ الْبَهائِمِ .

سمیّه برخاست و گفت: آیا مناسب نیست که یک تابلوی دیواری نوشته شود که روی آن این حدیث شریف از حضرت علی(ع) نوشته باشد: قطعاً شما مسئول هستید حتّی در مورد زمین ها وچارپایان.

قَبِلَتِ الْمُدَرِّسَةُ وَ قالَتْ:( هذَا الاقِتراحُ حسَنٌ، وَ سَنَتَعاوَنُ جَمیعاً عَلَی الْعَمَلِ بِهذَا الْحَدیثِ.)

خانم مدیر پذیرفت و گفت: این پیشنهاد خوبی است و همگی برای عمل به این حدیث شریف همیاری میکنیم

اَلدَّرْسُ الثّالِثُ (درس سوم )

﴿اَلله الّذی یُرْسِلُ الرّیاحَ فَتُثیرُ سَحاباً فَیبسَطُهُ فِی السَّماءِ…﴾     خدایی كه بادها را مى‏ فرستد و ابرى برمى‏ انگیزد و آن را در آسمان مى‏ گستراند.

مَطَرُالسَّمَكِ  ( باران ماهی)

هَل تُصَدِّقُ أنَ ترَی فی یَومٍ مِنَ الْایّامِ أَسماكاً تَتَساقَطُ مِنَ السَّماءِ؟!آیاباورمی کنی که روزی ازروزها ماهی ها را ببینی که ازآسمان می افتند؟

 إنَّ نزُولَ الْمَطَرِوَ الثَّلْجِ مِنَ السَّماءِ شَیءٌ طبَیعیٌّ؛ مسلما بارش باران وبرف از آسمان یک چیز طبیعی است.

 وَلکِٰنْ أ یُمْکِنُ أنَ نرَی مَطرَ السَّمَكِ؟! هَل تظَنُّ أنَ یکَونَ ذٰلِكَ الْمَطَرُ حَقیقَةً وَ لَیسَ فِلْماً خَیالیّاً؟!

واما آیا امکان داردکه باران ماهی را ببینیم؟ آیا گمان می کنی که آن باران حقیقی باشد. وفیلمی خیالی نیست.

حَسَناً فَانْظُرْ إِلَی هٰذِهِ الصُّوَرِ حَتَّی تُصَدِّقَ. خوب پس به این تصاویر نگاه کن تا باور کنی.

اُنظُرْ بِدِقَّةٍ؛ أنتَ تُشاهِدُ سُقوطَ الْاسَماكِ مِنَ السَّماءِ؛ کَأنَّ السَّماءَ تُمْطِرُ أَسماکاً. یُسَمّی النّاسُ هٰذِهِ الظّاهِرَةَ الطَّبیعیَّةَ (مَطَرَ السَّمَكِ)

به دقت نگاه کن.توافتادن ماهی ها را از آسمان می بینی، مثل اینکه آسمان ماهی ها می بارد. مردم این پدیده طبیعی را باران ماهی می نامند .

حَیَّرَتْ هٰذِهِ الظّاهِرَةُ النّاسَ سَنَواتٍ طَویلَةً فَما وَجَدوا لَها جَواباً. یَحْدُثُ (مَطَرُ السَّمَكِ) سَنَویّاً فی جُمهوریَّةِ الْهُندوراس فی أَمِریکَا الْوُسطَی.

این پدیده مردم را سالهای طولانی شگفت زده کرده وبرای آن جوابی نیافتند باران ماهی سالانه در جمهوری هندوراس در امریکای مرکزی اتفاق می افتد.

تَحدُثُ هذِهِ الظّاهِرَةُ مَرَّتَینِ فی السَّنَةِ أَحیاناً. فَیلُاحِظُ النّاسُ غَیمَةً سَوداءَ عَظیمَةً وَ رَعداً وَ بَرقاً وَ ریاحاً قَویَّةً وَ مَطَراً شَدیداً لِمُدَّةِ ساعَتَینِ أَو أَکثَر.

این پدیده گاهی دوبار در سال اتفاق می افتد. ومردم به مدت دوساعت یا بیشتر تکه ابر سیاه بزرگی ورعد وبرق وبادهایی قوی وبارانی شدید را ملاحظه می کنند.

ثُمَّ تصُبِحُ الْارَضُ مَفروشَةً بِالْاسَماكِ، فَیَأخُذُهَا النّاسُ لِطَبخِها وَ تَناوُلِها. حاوَلَ الْعُلَماءُ مَعرِفَةَ سِرِّ تِلْكَ الظّاهِرَةِ الْعَجیبَةِ؛سپس زمین با ماهیها پوشیده می شود، ومردم آنها را برای پختن وخوردنش می برند. دانشمندان برای شناخت راز آن پدیده ی عجیب تلاش کردند.

 فَأَرْسَلوا فَریقاً لِزیارَةِ الْمَکانِ وَالتَّعَرُّفِ عَلَی الْاسَماكِ الَّتی تَتَساقَطُ عَلَی الْاَرضِ بَعدَ هٰذِهِ الْامطارِ الشَّدیدةِ،

وگروهی را برای دیدن محل وشناختن ماهی هایی که بعد از این بارانهای شدید بر زمین می افتند فرستادند.

 فَوَجَدوا أَنَّ جَمیعَ الْاسَماكِ الْمُنتَشِرَةِ عَلَی الْاَرضِ بِحَجمٍ واحِدٍ وَ نَوعٍ واحِدٍ، وَلٰکِنَّ الْغَریبَ فی الْاَمرِ أَنَّ الْاسَماكَ لَیسَتْ مُتَعَلِّقَةً بِالْمیاهِ الْمُجاوِرَةِ

و آنها دریافتند که همه ماهی ها ی پراکنده شده در زمین به یک نوع واندازه هستند واما شگفتی کار آن است که ماهی ها متعلق به آبهای مجاور نیستند.

 بَلْ بِمیاهِ الْمُحیطِ الْاَطْلَسیِّ الَّذی یَبْعُدُ مَسافَةَ مِائَتَی کیلومترٍ عَنْ مَحَلِّ سُقوطِ الْاسَماكِ.

بلکه متعلق به آبهای اقیانوس اطلس هستند که به فاصله ی دویست کیلومتراز محل سقوط ماهی ها دور هستند.

ما هوَ سَبَبُ تَشکیلِ هٰذِهِ الظّاهِرَةِ؟ علت شکل گیری این پدیده چیست؟

یحْدُثُ إعْصارٌ شدیدٌ فَیَسحَبُ الْاسَماكَ إلَی السَّماءِ بِقوَّةٍ وَ یَأخُذُها إِلَی مَکانٍ بَعیدٍ وَ عِندَما یَفقِدُ سُرعَتَهُ تَتَساقَطُ عَلَی الْاَرضِ.

گردباد شدیدی اتفاق می افتد  ماهی ها را با قدرت  به آسمان می کِشد وآنها را به محلی دور می کشانند ووقتی سرعتش را از دست می دهد ماهیها بر روی زمین می افتند.

یحَتفَلُ النّاسُ فی الْهُندوراس بِهٰذَا الْیَومِ سَنَویّاً وَ یُسَمّونَهُ ( مِهرَجانَ مَطَرِ السَّمَكِ ).فَانزلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَراتِ رِزْقاً لَكُم.( اَلْبَقَرَة22)مردم هندوراس سالانه این روز را جشن می گیرند وآن را «  جشنواره ی باران ماهی می نامند» و(خداوند) از آسمان آبی را فرو فرستاد و به وسیله ی آن ازمیوه ها رزق وروزی را برای شما خارج کرد.